Claire Danvers

Wszędzie wampiry...

Są dni, kiedy możesz chodzić po Morganville cały czas i nie zobaczysz żadnego śladu po Gangu Kła, co akurat jest w porządku jak dla mnie.
A potem są dni, kiedy po prostu nie da się uniknąć spotkania z nimi. Jak na przykład dzisiaj. W Common Grounds na kawie: Oliver gapił się na mnie, obnażając zęby (ale nie te długie) i udawał miłego faceta robiąc mi mokke. W drodze na lekcje: poszłam na skróty przez tunel, na którego końcu spotkałam kiwającego mi na powitanie nieumarłego. Potem Myrnin prowadził jedną z tych dziwnych, spiskowych, szepczących rozmów z kilkoma kolegami wampirami, kiedy akurat przyszłam do pracy popołudniu.
Wróciłam z ulgą do domu Glassów, aby spędzić czas z moimi przyjaciółmi, dopingowałam Shane'a (taka moja rola), kiedy grał w swoją najnowszą grę video z Michaelem, który powinien robić pranie, ale uświadomiłam sobie, że nadal obracam się wokół wampirów.
Michael. Nie to, że Michael kiedyś kogoś zaatakował. Zapomniałam, że on nie zawsze wydaje się być sobą i myślę, że on to lubi.
Och, i zanim poszłam do łóżka, Amelie wpadła. Nie mam pojęcia co chciała; ona nie wpada i nie mówi po prostu co chce, a ja nauczyłam się nie pytać. Czasami myślę, że jest naprawdę samotna. Ale jej tego nie powiem.
To zabawne co właśnie sobie uświadomiłam: wpadłam dziś na pół tuzina wampirów i żaden z nich nie próbował mnie zabić.
W Morganville to prawdziwy postęp.